تغییرات وابسته به سن و همچنین بیماریهای مربوط به این دوران، منجر به یک سری تغییرات حرکتی سالمندان از جمله کاهش سرعت راه رفتن یا عدم توانایی در حفظ تعادل می باشد. امروزه مراقبین سلامت از اندازه گیری سرعت پیاده روی سالمند پیش بینی میزان خطراتی مانند سقوط و ناتوانی فرد در آینده و یا حتی خطر مرگ و میر در آنها استفاده میکنند. اندازه گیری سرعت پیاده روی نیازی به تجهیزات خاصی نداشته و هزینه ای برای سالمندان نداشته، و میانگین سرعت پیاده روی برای گروه سنی 65 تا 85 سال برای مردان 1/1 متر در ثانیه و برای زنان 8/0 متر بر ثانیه میباشد. پس از سن 90 سالگی میانگین سرعت پیادهروی در مردان به 9/0 متر در ثانیه و برای خانم ها 7/0متر در ثانیه رسیده که با انجام فعالیت بدنی منظم و اصولی می تواند سرعت پیاده روی را بهبود بخشید.
طبق آمار سازمان جهانی بهداشت ذات الریه و آنفلوانزا هشتمین علت مرگ سالمندان بوده و به همین دلیل پیشگیری از این بیماری در سالمندان بسیار مهم است. ذات الریه در واقع التهاب ریه بوده که ممکن است توسط باکتریها، ویروسها یا قارچ ها ایجاد شود. التهاب در ریه باعث تجمع مایعات در قسمت آلوده شده و با کاهش جریان خود در آن ناحیه، سطح اکسیژن خون پایین آمده و این باعث کاهش الکسیژن رسانی به سایر قسمت های بدن می شود. به همین علت شما در زمان ابتلا به ذات الریه طیف وسیعی از علائم بالینی (از فشارخون پایین تا نارسایی کلیوی)را مشاهده مینمایید.
بیماریهای دوران سالمندی می تواند بر شرایط سالمندان در خانه بسیار تاثیرگذار بوده و چون علاوه بر سلامت فردی، به علت بار مالی که این بیماری ها دارند، کیفیت زندگی را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. اگرچه متخصصان ژنتیک در تلاشند تا دارویی برای کاهش سرعت روند پیری بیابند، اما هنوز با نزدیک شدن به سن پیری، ظهور بیماری ها و ناتوانیهای جسمی در افراد اجتناب ناپذیر بوده و نمی توان جلوگیری نمود.
آیا مشکلات بهداشت روان با افزایش سن بدتر میشود؟ بیماری روان را نباید جز< طبیعی روند پیری در نظر گرفته و بر اساس اعلام سازمان جهانی بهداشت افراد بزرگسال بیشتر از سالمندان دچار بیماری روان شده اما افراد سالمند کمتر به دنبال درمان رفته و همین علت عوارض ناشی از آن در سالمندان بیشتر است.
رسانهها و حتی برخی از افراد جامعه پزشکی به اشتباه زوال عقل را معادل آلزایمر دانسته و به جای یکدیگر استفاده مینمایند. اما داشتن آلزایمر به معنای ابتلا به یکی از انواع بیماریهای زوال عقلی بوده و داشتن زوال عقلی لزوماً به معنای ابتلا سالمند به آلزایمر نیست.
شایعترین شکل بیماری زوال عقل در دوران سالمندی آلزایمر بوده که دارای اختلال رفتاری متنوعی مانند دائم فریاد زدن، آسیب زدن به خودش، پرخاشگری یا گاز گرفتن می باشد. پرخاشگری یکی از اصلی ترین اختلالات رفتاری بوده که افراد را والدین خود را خانه سالمندان می گذارند. برخی داروها نیز می توانند این گونه رفتارها را در فرد سالمند تا حدودی کنترل کنند.